نمی‌دانم در این نامه‌ها چه چیزی رد‌وبدل می‌شود. شاید اشتیاق نامه نوشتن است که زنده شده و چیزی که نوشته می‌شود مهم نباشد. احساس می‌کنم سال‌هاست می‌شناسمت. من چیزی جز آنچه می‌نویسم نیستم. آن‌که می‌نویسد دیگر خود من نیست. من شکل من است، در واژه‌ها مرا ببین. حرف‌به‌حرف، از «الف» تا «یا». چشم به راهت هستم.