فلسفه‌های فمنیستی روح مشترکی دارند که همان رویکرد انتقادی به زمان حاضر است. چنان‌که فیلسوف فرانسوی فرانسواز دستور می‌گوید: « بودن در زمان خود ... مخالفت با زمان خود است، بودن نقاد در زمان خود است، بیرون از قاب زمانه بودن است»
و از آن‌جا که نمی‌توان زمان حاضر را زمانی آرمانی دانست، در پرتوی زیستن در زمان حاضر به نحو انتقادی است که پژوهشگران فمینیست جای خود را برای ارائه‌ی خوانش‌های نوآورانه، دیدگاه‌های مخالف و رهیافت‌های دگراندیشانه یافته‌اند.