از ویژگی‌های بارز آموزش و پرورش قرن بیست و یکم، ابتکار، خودمختاری، تنظیم اهداف و ایجاد تعادل بین آنها، کنترل فعالیت‌ها و مستقل بودن، توانایی سازگاری با نقش‌های مختلف، مسئولیت‌پذیری، نظارت، توانایی حل مسائل اجتماعی، برقراری ارتباط موثر با دیگران، بیان ایده‌ها و تفکر خود، تصمیم‌گیری آگاهانه، جستجوی فعال اطلاعات و تربیت یادگیرندگانی مادام‌العمر است.
در فضای آموزشی قرن بیست و یکم، مسئولیت‌پذیری و انتخاب مطرح است. در اینجا سوالی که برای متخصصان علوم تربیتی پیش می‌آید این است که آیا با روند فعلی، یادگیری ادامه یابد و آیا این روند می‌تواند دانش‌آموزان را برای جامعه کاملا متحول و متفاوت فردا آماده کند؟ تردیدی نیست که تجدید نظر در ساختار آموزش و به خصوص در معنی و مفهوم یادگیری برای آموزش قرن بیست و یکم ضرورتی انکارناپذیر است. آموزش و پرورش آینده باید با متمرکز شدن بر یادگیرنده، زمینه انتخاب اطلاعات و سازماندهی آن را برای دانش‌آموزان فراهم کند.
یکی از اهداف عمده آموزشی باید "رشد مهارت‌های خودتنظیمی و ایجاد موقعیت‌هایی برای یادگیری مادام‌العمر باشد". دانش‌آموزان خودتنظیم به صورت فعال و مستقل، یادگیری خود را هدایت کرده و دانش خود را هر زمان که لازم باشد به روزرسانی می‌کنند.