مرگ تصادفی یک آنارشیست شاهکار بی‌بدیل داریو فو نمایشنامه‌نویس ایتالیایی است که به دلیل استفاده از خنده در گشودن چشم‌های ما به بی‌عدالتی در هفتادویک سالگی جایزة نوبل ادبیات را از آن خود کرد. فو عناصر فنی دلقک‌بازی روایی‌اش را در فرشینة تیاتری فشرده‌ای می‌بافد که در آن سیاست و شعر از هم جدانشدنی هستند. ضرباهنگ‌های کمیک او از جدل میان آزادی و خفقان که جوهر داستان‌های اوست، پدید می‌آیند. هر یک از اوج‌های خنده‌آور کار او در هم‌نوازی با آهنگ رهایی‌بخش علیه بیدادگری پدید آمده‌اند.