حس ما از خویشتن با دلبستگی‌های ایمن و صمیمی که در زندگی داریم و مخصوصا با روابطمان با فردی که ما را پرورش داده است، پیوندی نزدیک دارد. علاوه بر این، رشد و تحول حس کودک درباره تاریخچه و هویت‌اش، به زمان نیاز دارد. این فرایند، زمانی به شیوه‌ای ایمن، مثبت و با تهدید کمتری رخ می‌دهد که کتاب داستان زندگی بر تسهیل دلبستگی‌های سالم متمرکز شود و به کودک حسی از پایداری و امنیت بدهد. برای دستیابی به این هدف، کتاب‌های داستان زندگی نباید با گذشته کودک، بلکه باید با زمان حال وی شروع شوند و نباید با زمان حال و وضعیت فعلی‌اش (فرزندخواندگی) تمام شوند بلکه باید با پرورش حس امیدواری و خوش‌بینی به آینده پایان یابند. طراحی کتاب به نحوی که سوابق و تاریخچه کودک در میانه کتاب قرار گیرد، اهمیت زیادی دارد. تاریخچه نه تنها باید به طور صریح به اشتراک گذاشته شود، بلکه باید خانواده فرزندپرور کودک را هم شامل شود تا کودک حس ایمنی و کنترل بیشتری نماید. نباید گذشته بر کودک حاکم شود اما باید تاریخچه‌اش صادقانه و کوتاه باشد. گذشته آن‌ها کوتاه است ولی آینده‌ای طولانی پیش روی دارند.