کتاب زمینه همدلی به کاوش در تجربه هشیاری نادوگانه به‌مثابه پایه و اساس ارتباط انسانی می‌پردازد و اهمیت آن را در بهبود و شفای روان‌شناختی شرح می‌دهد. این کتاب، رابطه درمانی را از چشم‌انداز نظریه میان‌ذهنیت روان-تحلیلگرانه و فلسفه نادوگانه‌نگر آسیایی (هندو و بودایی) مورد تأمل قرار می‌دهد و می‌کوشد قابلیت‌های کاربردی و مشترک این دیدگاه‌ها و نقاط تلاقی آنها را بیابد و از این رهگذر قضایای مهمی را در روان‌درمانی توضیح دهد؛ مسائلی نظیر انتقال و انتقال متقابل، ماهیت ذهنیت و نقش بدن در پریشانی‌های روانی و شفای آنها. همچنین، کتاب زمینه همدلی تمرین‌هایی را دربر می‌گیرد که برای تحقق هشیاری نادوگانه در محیط روان‌درمانی توسط مؤلف ابداع شده‌اند. دسترسی به این بعد لطیف و یکپارچه هشیاری، قابلیت‌های بشری ما را از جمله ادراک، شناخت، عشق و لذت جسمانی و نیز روابط‌مان با دیگران بهبود و توسعه می‌بخشد؛ بنابراین، این کتاب افزون بر بهبود و تحول روان‌شناختی، در زمینه شیوه‌های کارآمد ایجاد رابطه روان‌درمانگرانه مؤثر نیز اهمیت بسزایی دارد.