استلا آدلر از همان زمان که راهش را از اکتورز استودیو جدا کرد (1941) موضعی در برابر شیوه روان و ناتورالیستی بازیگران آمریکایی اتخاذ کرد. این شیوه با روش فاخر و اغراق شده مرسوم در تئاتر تفاوت داشت و نقش فردیت بازیگر در آن بارز بود. او در طی سال‌ها تدریس و کار مداوم سعی کرد ایده ‹‹اصالت شخصیت›› را که از نظریات جامعه‌شناختی‌اش تغذیه می‌شد، محور آموزش بازیگری قرار دهد و از آن به عنوان آلترناتیوی در مقابل تولیدات هالیوود و نظام ستاره‌‌سازی آن استفاده کند. آدلر بارها تاکید می‌کند که عواطف شما به عنوان بازیگر برای ما مهم نیست ما عواطف شخصیت را می‌خواهیم. ولی این شخصیت مورد علاقه او جز در در کتاب‌های تاریخی یافت نمی‌شود.