«می‌خواستم از او بپرسم چی می‌بینی؟ اما نپرسیدم. دهانم را بستم و منتظر ماندم تا حرف بزند. اگر از او می‌پرسیدم موقع نگاه کردن به من واقعا چه می‌بیند، ممکن بود شنیدن جوابش وحشت‌زده‌ام کند. جوانمرگی؟ برای همیشه محروم ماندن از عشق؟ یا در صورت زنده ماندن، با کمری خم شده از کار و زندگی سخت؟ پیر شدن با دهان کج و کوله از چشیدن طعم آنچه در جشنواره زندگی نصیبم شده: سبزی خردل و خرمالوی نپخته، تند و تیز شده با طعم امید واهی و خسران؟»