خودشناسی از اهداف کلیدی روان‌درمانی است و دوستی با خود پیش‌شرط دوست‌داشتن دیگران. اما خودشیفتگی خود محوری و اشتغال مفرط با خود وضعیتی است که لاجرم بی‌نصیبی از صمیمیت و ارتباط حقیقی را در پی دارد و فرد را به زندانی درونی محکوم می‌سازد. جرمی هلمز در این کتاب نمودهای مختلف خودشیفتگی را از عالم ادبیات تا کار روزمره بالینی به تصویر می‌کشد و می‌کوشد تا با بررسی خودشیفتگی در گستره‌ای از افسانه‌های آوید تا آرا فروید کلاین رزنفلد کرنبرگ و کوهات روایت جامعی از چیستی این پدیده به‌دست دهد. به‌علاوه دیدگاه انسجامی و تحولی ویژه هلمز به خودشیفتگی حائز نکان بسیاری است که خواننده را به تشخیص مراحل مختلف در سیر تحول خودشیفتگی قادر می‌سازد و الگویی طرح می‌کند که برای کار بالینی با این پدیده در هر یک از مراحل تحولی خاص آن کارایی دارد. کتاب حاضر پس از بررسی افتراقی نمودهای سالم و مرضی خودشیفتگی با بحثی درباره رویکردهای مختلف درمانی نسبت به این پدیده روان‌شناختی و طرح بعضی نکات اساسی در کار با خودشیفتگی به پایان می‌رسد.