هر هشت تا سگ سورتمه‌ام دوبه‌دو جلوتر از خودم صف کشیده‌بودند، آن‌ها بی‌صبرانه به زمین چنگ می‌زدند و به لرزش صدای بلندگو گوش می‌دادند. و این هم تیم شماره پنج... دختر همشهری‌مون... ویکتوریا سکورد! صدای مردانه‌ای از بلندگو درباره مسابقه‌های قبلی‌ام حرف می‌زد و بین، سردسته سگ‌هایم، دم نازکش را توی هوا به این طرف و آن طرف تاب می‌داد...