اختلال سلوک یک طبقه‌بندی تشخیصی به کار برده شده در مورد کودکانی است که یک الگوی فراگیر و پایدار از رفتارهای مشکل‌آفرین را نشان می‌دهند که ویژگی اصلی آن پرخاشگری، تخریب اموال، فریبکاری و نقص جدی قوانین است. (انجمن روان‌پزشکان آمریکا). میزان شیوع اختلال سلوک در طول عمر یک انسان در ایالات متحده 9/5 درصد برآورد شده است (12 درصد برای مردان و 7 درصد برای زنان)، (ناک، کزدین، هیریپی و کسلر). "اداره سلامت و خدمات انسانی ایالات متحده" در سال 1999 گزارش می‌کند که 1 تا 4 درصد از کودکانی که در سن مدرسه قرار دارند دارای اختلال سلوک هستند. در آمریکا، نشانه‌های اختلال سلوک، اولین مشکلات نمایان شده برای ارجاع به روان‌پزشک در میان کودکان و نوجوانان هستند (کزدین). برآورد می‌شود که بین 30 تا 50 درصد از همه ارجاعات روان‌پزشکی کودکان به دلیل اختلال سلوک باشد (کزدین). به علاوه، کودکانی که اختلال سلوک در آن‌ها تشخیص داده می‌شود در مقایسه با کودکان مبتلا به سایر اختلالات روانی، تقریبا از سطوح بالاتری از پریشانی و اختلال در همه ابعاد سازگاری برخوردارند (لمبرت، والر، آندراده، و بیکمن).