مدرسه‌ای می‌تواند فرصت‌های خوبی برای دانش آموزانش خلق کند که فضای مثبت و سازنده‌ای داشته باشد. مدیر و معلم‌هایش با همه با احترام رفتار کنند و از قدرت تشویق، آگاه باشند. در این رابطه، ما از خودمان می‌پرسیم: «آیا همین که توانایی دیدن و فهمیدن داشته باشیم کافی است تا در چنین مدرسه‌ای به عنوان یک معلم خلاق و ماهر شناخته شویم؟ البته که نه!»
بخش مغفول این معادله آن است که ما گاهی ناگزیریم توانایی نادیده گرفتن را در خود بپرورانیم؛ درست آن زمان که باید خطاهای کوچک را ببینیم تا اختلال‌های بزرگ را فرونشانیم و این کتاب، همین‌ها را به ما، یادآور می‌شود. چه در مدرسه، چه در خانه!