برای بسیاری از منتقدان، زیبایی سابقه خشونت در روشی خلاصه می‌شود که ماهرانه اشتیاق مخاطبانش را برای دیدن خشونت افسارگسیخته در فیلم تحریک می‌کند، اما پس از آن به گونه‌ای توجیه اخلاقی برای این اشتیاق نیاز پیدا می‌کند و همین پیامد نوعی خودآگاهی هراس‌انگیز از این واقعیت است که چنین اشتیاقی تبعات قابل توجهی به‌همراه دارد.