ما در روزگاری زندگی میکنیم که عطش بیپایان اعلان و انتشار همه جنبههای زندگی، از سیاست تا ذرت بوداده را فرا گرفته است. بنابراین، عجب نیست که حتی نگارش داستان کوتاه، با همه شخصی و خصوصی و فردی بودنش، به نوعی فرصت تبدیل شود. یقینا تاکید بر خود نویسندگان است و در درجه بعد بر آنچه بر نگارش درمیآورند. به واقع، بسیار شگفتانگیز است درک این نکته که داستانها بسیار کم محل توجه قرار میگیرند، حتی اگر نویسندگانشان خود نقل محافل شده باشند...