همه ما باورها و عقاید آتشین و تندی درباره هنر بازیگری داریم. باورها و عقاید من تا جایی که بر خودم روشن شده، کاملا جدید است. من بیش‌تر عمرم را در تئاتر گذرانده‌ام و می‌دانم پروسه آموزش در هنر، نقطه پایانی ندارد.
امکان رشد و پیشرفت، نامحدود و همیشگی است.
من قبلا عقایدی مانند این را می‌پذیرفتم: "تو به دنیا آمده‌ای که بازیگر شوی"؛ "بازیگران واقعا نمی‌دانند روی صحنه چه کاری انجام می‌دهند، آن‌ها به صورت حسی عمل می‌کنند"؛ "بازیگری فقط غریزی است و نمی‌تواند آموزش داده شود." بله، در دوران کوتاهی من هم چنین عقایدی داشتم و درست مانند بقیه، من هم احترامی برای بازیگری قائل نبودم.