خودکشی مشکلی اساسی در بهداشت عمومی است. طبق آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت هر سال نزدیک به یک میلیون نفر در جهان به علت خودکشی جان خود را از دست می‌دهند که تقریباً نرخی برابر با 16 نفر از هر 100,000 است. قسمت عمده‌ای از قربانیان در سنین جوانی بوده و فقدان آن‌ها از نظر اقتصادی بار سنگینی بر پیکر خانواده و اجتماع وارد می‌سازد. تعداد مرگ‌های ناشی از خودکشی تنها بخش محدودی از تأثیر رفتارهای خودکشی‌گرایانه را بر جامعه منعکس می‌کند. این آمار تلخ از اثر غم‌انگیز خودکشی روی نزدیکان افراد قربانی چیزی نشان نمی‌دهد. دوستان و خانوادۀ قربانیان با پرسیدن این سؤال‌ها که «چگونه علائم را اشتباه کردیم؟» و «چه کاری برای پیشگیری از خودکشی می‌توانستیم انجام دهیم؟» عذاب می‌کشند. درمانگرانی که این بیماران را درمان می‌کردند نیز سؤالات مشابهی از خود می‌پرسند. کتاب حاضر برای پرداختن به هردوی این مقوله‌ها طراحی شده است. این کتاب در مورد پژوهش پایه، بالینی و درمانی از رفتار خودکشی‌گرایی در بیش از چند دهۀ اخیر است. بازنگری جامعی از ادبیات مربوط به طبقه‌بندی، ارزیابی، پیش‌بینی و درمان کنش‌های خودکشی‌گرایانه و نیز برای نخستین بار مدل شناخت‌درمانی رفتار خودگشی‌گرایی در آن ارائه شده است. این کتاب راهنمایی جامع برای درمانگران فراهم می‌کند تا شناخت‌درمانی را برای بیماران خودکشی‌گرای بزرگسال استفاده کنند.