برادران دروغین در دوره ساسانی به دوگانِ فضیلت و رذیلت یا نیک و بد گفته می‌شد که به‌سبب همانندی فریبنده‌شان درآمیخته می‌شوند، مانندِ گفتگو و ستیز کلامی. برادران دروغین سبب تیرگی و آشفتگی زبان، ذهن، و مواجه فرد با پدیدارها و رفتارها می‌شود. دوگان‌های مشتبه بستر فریب نهانِ خود و دیگران و از عوامل نقاشیِ فریبنده از خود و دیگران‌اند. کنشگر با قصد انجام رفتار نیک به دام کنش بدِ نیک‌نما می‌افتد و تماشاگر کنش نیکِ بدنمای کسان را بد می‌بیند. بسیاری از دو‌راهه‌های اخلاقی از درآمیختن برادران دروغین برمی‌آیند.
مهارت جداکردن برادران دروغین اثربخشی ارتباط درون‌شخصی و بین‌شخصی را افزایش می‌دهد. در این اثر با مرور رایج‌ترین برادران دروغین، سه الگویِ درختی، جدول حضور و غیاب، و هرم تشخیص مصداق برای جداکردن آن‌ها ارائه می‌شود.