ابوهلال عسکری از ادیبان بزرگ عربی‌نویس ایران است. در این رسالة کوچک، اشارات ارزشمندی به فرهنگ ایران باستان دارد و توقیعات و فرمان‌ها و اندرزهایی از اردشیر بابکان، انوشیروان، قباد (شیرویه) پسر خسروپرویز آورده است. با شواهدی که در کتاب آمده ادامة این فرهنگ (توقیع‌نویسی و اندرز‌فرمایی) را در نزد برمکیان (وزیران با نفوذ خلفای عبّاسی) می‌بینیم. اهمیت دیگر این رساله در این است که در آن دو جملة قصار به زبان پهلوی آمده است که متأسفانه دچار تحریف شده بودند امّا مصحّح کتاب صورت درست پهلوی و معنای آن‌ها را توضیح داده است.