نویسنده در این کتاب می‌گوید عشق احساسی نیست که هرکس، صرف‌نظر از مرحلة بلوغ خود، بتواند به آسانی آن را به دست آورد. او تأکید می‌کند تمام کوشش‌های فرد برای عشق‌ورزیدن محکوم به شکست است، مگرآنکه خود او با جد تمام برای تکامل تمامی شخصیت خویش بکوشد، تا آنجا که به جهان‌بینی سازنده‌ای دست یابد. وی عقیده دارد اگر آدمی همسایه‌اش را دوست نداشته باشد و از فروتنی واقعی، شهامت، ایمان و انضباط بی‌بهره باشد، از عشق فردی خرسند نخواهد شد.