ما که آزادی عمل و کرامتمان را مدیون انقلاب و لذا بنای نهادهای سیاسی کاملا جدید هستیم، باید همواره نقش مهم انقلاب در زندگی ملت‌ها را به خاطر داشته باشیم. انقلاب چه با ساخت فضایی جمعی برای آزادی به ثمر نشسته باشد و چه برای کسانی که خطرش را به جان خریده یا برخلاف میل و انتظارشان در آن سهیم شده‌اند، راه به فاجعه برده باشد، معنایش جامه عمل پوشاندن به یکی از بزرگ‌ترین و اساسی‌ترین امکان‌های بشری است: تجربه یکتای آزاد بودن برای رقم زدن آغازی نو که نتیجه‌اش حس غرور از گشودن دروازه‌های جهان به روی نظم جدید دوران است. سلسله انقلاب‌ها که خوب یا بدْ تبدیل به مشخصه جهان ما شده‌اند، همواره فوران آغازهای نو را از دل سیر مستمر و موقت تاریخ به تصویر می‌کشند.