تئاتر و همزادش بیانگر بینشی عمیق و فلسفی نسبت به زندگی و انسان است. آنتونن آرتو را نیچة دنیای تئاتر می‌دانند. وی از تبار هنرمندان عصیانگر و شوریده‌ای است که از فضای مسموم و آلودة محیط و اجتماع خود در رنج بود و در طلب هوای تازه و هنری نو تا مرز جنون پیش رفت. آرتو در این کتاب، تئاتری را که تنها مایة تفریح و سرگرمی تماشاگر باشد محکوم می‌کند و به جستجوی نمایش خالص و ناب می‌رود که از تمامی امکانات صحنه بهره گیرد و به کمک ابزار فرازبانی به ناخودآگاه تماشاگر راه یابد، نیروهای شگفت‌انگیز درونی‌اش را فراخواند، عصیانی در وجودش برانگیزد تا سرانجام او را به نوعی رهیدگی و پالایش رهنمون گردد.