جدای از سبک بورخسی داستان‌ها، و روایت‌های متنوع، سحرآمیز، و البته محتوای غنی و... آن چه که توجه خواننده را در نخستین رویارویی با متن «عطا محمد» به خود جلب می‌کند؛ فرم اثر، در هم آمیختن و در انتها ساختن دوباره کلیتی بدیع است؛ شکل و شاکله‌ای که در ذهن خواننده می‌ماند.
بی‌پروایی در واکاوی تاریخ در مضامین داستان‌ها، جسارتی ستودنی در طرح پرسش‌های فلسفی در متن «عطا محمد» حائز اهمیت است.
در زبان کردی زبان داستان «تینا و داستان‌های اندیشیده شده» کوتاه، ساده و موجز است و عطا به جای عبارت‌های طولانی، چندین جمله کوتاه و پیرو به کار می‌برد تا به خواننده فرصت دهد با درنگ‌های کوتاه ارتباط ساختاری گزاره‌ها را دریابد و معنی و محتوایشان را بهتر درک کند.