موراکامی در جایی نقل می‌کند: «برای من نوشتن رمان یک چالش و نوشتن داستان کوتاه یک لذت است. اگر نوشتن رمان را به ساختن جنگل تشبیه کنیم، نوشتن داستان کوتاه به مثابه ساختن یک باغ است.» او در این کتاب که موضوع محوری‌اش«تنهایی»ست، از قدرتش برای مشاهده و به تصویر کشیدن زندگی مردانی بهره می‌برد که هر یک به نحوی خود را تنها می‌یابند و با شوخ‌طبعی غریب و خاص خود، مجموعه داستان «مردان بدون زنان» را به رشته تحریر درمی آورد، یک اثر کلاسیک درخشان و معاصر دیگر.
قوه تخیل عمیق، مضامین ابهام‌آلود و تنوع در انتخاب موضوعاتش به موازات شباهت‌های جزئی اما تعیین‌کننده در خلق آثار منحصر به فرد از او یک چهره ادبی بین‌المللی و پرفروغ ساخته است...