میثم اهرابیان صدر احمد مرسلی

ما و ماکیاولی

چرا این همه تفسیر پراکنده پیرامون ماکیاولی وجود دارد؟ چگونه است که نوشته‌های او کماکان برای شکل‌های متنوعی از سلائق و گرایش‌های سیاسی، الهام‌بخشی، گیرا، و برانگیزاننده‌اند؟ آیا ماکیاولی کسی است که با بی‌اعتنایی به اخلاق،‌ فنون حکومت مزورانه را تدوین کرده و هوادار کاربست ابزارآلات دروغ و خشونت در سیاست بوده؟ یا کسی است که به جمهوری و شیوه‌های دموکراتیک و بورژوایی اداره امور سیاسی علاقه داشته؟ چگونه می‌توان او را، که این قدرفریبنده است، از پس همه پیش فرض‌هایی که متون‌اش را فراگرفته‌اند خواند، و به فضای کلی تفکری که او در آن قرار داشت نزدیک شد؟