این کتاب از چهار نظرگاه بدیع که برگرفته از تجارب نویسنده در جایگاه بالینگر، نظارتگر بالینی، معلم و دانش‌پژوه روانکاوی است، به کشف دوباره روانکاوی می‌نگرد. توماس آگدن، کتاب را با توصیف تجربه‌هایش در آفرینش نوین روانکاوی در جلسه تحلیلی که در قالب «گفتگو به مثابه رویاورزی» صورت می‌پذیرد، آغاز می‌کند. سپس این تجارب را با کاوش‌هایی در نظارت بالینی و تدریس روانکاوی، به گونه‌ای که برای هر درمانگر تحت نظارت و هر گروه سمینار اختصاصی شده‌است، پی می‌گیرد. آگدن در نهایت، کتاب را با خوانش‌های متعهدانه خود از آثار مهم تحلیلی به پایان می‌برد و در این بخش با بررسی، توضیح و بسط آثار بیون، لووالد و سیرلز، به مشارکتی اصیل در نظریه‌پردازی دست می‌زند.