ما نخستین نسل از پدر و مادرانی هستیم که فرزندانمان با پدیده‌ای به نام اینترنت، شبکه‌های اجتماعی، تلفن همراه و بازی‌های ویدیویی سروکار دارند و به‌راحتی در چند لحظه با فشردن چند دگمه به جدیدترین اطلاعات دسترسی پیدا می‌کنند و با ساده‌ترین روش‌ها می‌توانند با هر فردی در هر جای دنیا ارتباط نوشتاری و تصویری برقرار کنند. این پیشرفت در تاریخ بی‌سابقه است و ما به‌عنوان نسلی که پدرانمان چنین تجربه‌ای نداشته و طبعاً برای آن برنامه‌ای هم نداشتند خود باید این پدیده را شناخته و به فرزندانمان کمک کنیم تا به‌درستی از آن استفاده کنند. به‌طور حتم این پدیده مانند هر پدیدة نوظهور دیگری در صورت استفادة درست فواید زیادی به ما و فرزندانمان خواهد رساند و از آن‌سو اگر مدیریت نشود قطعاً به ما و خانواده و جامعه‌مان آسیب خواهد زد.