بیشتر بیماران با اختلال بدریخت‌انگاری بدن، این تصور ذهنی را دارند که یک یا بیشتر جنبه‌های ظاهری آن‌ها غیر جذاب، بدشکل، معیوب و یا ناقص است. این بیماران ممکن است نگران زخم‌های روی پوست‌شان، کم پشتی موهایشان، نامرتبی دندان‌هایشان، بزرگ بودن بینی‌شان، عضلانی نبودن هیکل‌شان، چاق بودن ران‌هایشان، کوچک یا بزرگ بودن برخی از اندام‌هایشان، جلو بودن چانه‌شان، نازک بودن لب‌شان، کوتاه بودن گردن‌شان و یا نامتقارن بودن گونه‌هایشان باشند. افکار این افراد بسیار پریشان‌کننده است و معمولا توام با عزت‌نفس پایین، حساسیت نسبت به طرد شدن، اضطراب، افسردگی، احساس نقص، بی‌ارزشی، خجالت و شرم هستند...