کتاب حاضر در سال 1994 انتشار یافته‌است. نویسنده به جوهره رویکرد سیستمی در مشاوره خانواده عنایت داشته و در همین حال به اصول مشاوره وفادار مانده و از دیدگاه‌های دیگر بهره برده‌است.
وی در جایی به نقل از راجرز آورده است:
درمانگر زمانی می‌تواند عمیقا یاری‌کننده باشد که به عنوان یک شخص تلقی شود، خودش را به عنوان یک شخص در یک ارتباط قرار دهد و دیگران را به مثابه اشخاص در قانون خودش تجربه کند. فقط در چنین شرایط و فضایی است که ملاقات عمیقی برقرار می‌شود و درد تنهایی را، هم در مراجع و هم در مشاور حل می‌کند.