فلسفه فیشته در سیر ایدئالیسم آلمانی پس از فلسفه نقدی کانت نقشی اساسی ایفا کرد. فیشته بر این عقیده بود که کانت یگانه پرسش بنیادی فلسفه را مطرح کرده است: تجربه ما از جهان، به منزله امری مکانی ـ زمانی و قانونمند چگونه ممکن است؟
پاسخی که فیشته در اثر حاضر به این پرسش می‌دهد یکی از قاطع‌ترین اشکال ایدئالیسم فلسفی است. وی من مطلق منفرد را یگانه سرچشمه‌ای تلقی می‌کند که می‌توان صورت‌های معرفت بشری را به طرز دیالکتیکی از آن برکشید.
بنیاد آموزه فراگیر دانش (1974 ـ 1975) مشهورترین اثر فلسفی فیشته است و دو در آمدی که وی بعدها به آن افزود پرتوی روشنگر بر نظام وی می‌افکنند. این اثر بنیاد نظام فلسفی فیشته در دوره ینا (1794 ـ 1799) را، که از جمله شامل فلسفه دین، فلسفه اخلاق، فلسفه حق و... است تشکیل می‌دهد، نظامی که تاثیری شگرف بر سیر اندیشه سه تن از بزرگ‌ترین فیلسوفان آلمانی، هگل و شلینگ و شوپنهاور، نهاده است.