مریم کاشانی

آن سوی دیگر میز

حوالی 1990 دنیا با کلمات رنگ می‌‌گرفت و پیش می‌رفت. عهدها با دوری و فراق فراموش می‌شدند. دو کشور. دو شهر. دو نفر. و نامه‌‌ها. هزاران نامه. سال‌ها نامه‌نگاری بر فراز اقیانوس‌ها. میان قلب‌ها. میان «آبی» که در لندن جراحی مغزواعصاب می‌خواند و «اوما» که در کلکته تازه قدم به دنیای پزشکی گذاشته است. همان‌‌طور که احساساتشان بر کاغذ می‌نشیند، زندگی‌شان هم در خلال همان واگویه‌های ظریف و گاه دلخورانه رو به تغییر می‌گذارد. نامه‌هایی در وصف رؤیاها، خواسته‌ها، آرزوها، شکست‌ها و دوری‌ها. از روزگار بر وفق مرادی که رو به نابودی می‌رود، ازدواجی نافرجام، قطع عضو و سرانجام رؤیایی که خلاف انتظار است...