آن‌گاه که دیده بر جهان نگشوده بودم، آن‌گاه که هنوز حیات زنجیره‌ای خود را دگربار فرو نبسته بودم و تقریر آنچه می‌رفت نازدودنی باشد هنوز آغاز نشده بود؛ آن‌گاه که به هیچ‌کدام از باشندگان تعلقم نبود، که هنوز نطفه وجودم شکل نگرفته بود، افشاندنی نبودم و این تصادف برآمده از ظرایف بس خرد و دقیق حتی دست‌اندکار نشده بود، آن‌گاه که نه از گذشته بودم، نه از حال، نه حتی از آینده، آن‌گاه که نبودم، آن‌گاه که نمی‌توانستم باشم؛ جزیی نظرگریز، دانه‌ای مستور در دیگر دانه‌ای. یگانه امکانی که یک هیچ بس بود به بیراهه کشاندش. من یا دیگران. مرد، زن یا اسب یا کاج یا استافیلو کوکی زرین...