وانگ‌فو نقاش پیر و شاگردش لینگ، در مسیر جاده‌های ایالت «هان» سرگردان بودند. به کندی پیش می‌رفتند چون وانگ‌فو شب‌ها برای نظاره ستارگان توقف می‌کرد و روزها برای تماشای حشرات. سبک‌بار بودند چون وانگ‌فو تنها تصویر چیزها را دوست می‌داشت نه خود آن‌ها را و در نظر او هیچ‌چیزی در جهان به جز قلم‌مو، لاک و مرکب‌چین، لوله‌های ابریشم و کاغذ برنج ارزش به دست آوردن نداشت...