قوانینم برای مراجعه‌کنندگان به خانه‌ام ساده‌اند. واضح و خوانا با اندازه قلم 16 چاپ‌شان کرده‌ام، روی کاغذش روکش پلاستیکی کشیده‌ام و وسط در، جایی که امکان ندارد کسی نبیند، نصب‌شان کرده‌ام. قانون اول، مطابق معمول، مهم‌ترین قانون است.
1. زنگ نزنید.
2. جلو در ورود پارک نکنید.
3. اگر مشاور حقوقی هستید، بروید.
4. اگر مبلغ مذهبی یا سیاسی هستید، بروشورتان را بی‌سروصدا زیر پادری بگذارید.
5. اگر برای ملاقاتی دوستانه این‌جا هستید، رد کارتان بروید.
6. اگر برای کار تجاری یا قانونی آمده‌اید، لطفا با کارگزار یا وکیلم تماس بگیرید.
7. تحویل بسته _ اجازه دارید بسته‌ها را بدون امضا بگذارید.
چشمی در را چک می‌کنم و بعد در را باز می‌کنم و به زنگ در خیره می‌شوم. زن جوان آن‌قدر احمق بود که تابلویم را نادیده بگیرد. شاید پرستار آن بچه‌هاست، یکی از همان‌ها که کل دو ساعت گذشته در خیابان عر می‌زدند. سه سال پیش، وقتی پارکینگ‌های دیگر این کوچه بن‌بست را هم خریدم، تصورم اشتباه بود که استفاده انحصاری‌ام از آن فضای دایره‌ای بزرگ تضمین می‌شود...