فرزندان شما در حقیقت فرزندان شما نیستندء آنان دختران و پسران زندگی‌اند که در سودای خویش از کوچه وجود شما گذر می‌کنند اما از شما نیستندء اگرچه با شما هستند ولی به شما تعلق ندارند. عشق خود را به آن‌ها نثار کنید اما اندیشه‌هایتان را برای خود نگه‌داربد زیرا آنان نیز برای خود اندیشه‌ای دیگر دارند.
جسم آنان را در خانه خود مسکن دهید اما روح آنان را آزاد گذارید زیرا روح آنان در خانه فردا زیست خواهد کرد که شما حتی در رویا نمی‌توانید به دیدار آن فردا بروید. ممکن است تلاش کنید که شبیه آنان باشید اما تلاش نکنید که آنان را مانند خود تربیت کنید زیرا زمان به عقب باز نخواهد گشت و با دیروز درنگ نخواهد کرد.