نویسنده کتاب، می‌گوید: بیش از دو دهه کار با سازمان‌های بزرگ به من نشان داد نوعی زبان یاوه‌گویی مدیریتی وجود دارد که در همه‌جا حاضراست: مدارس، بانک‌ها، شرکت‌ها، سیاسیون، مشاوران و رسانه‌ها. این زبان که نام «چرندیات» را بر آن گذاشته‌ام برای آن است که سازمان‌ها بدون آنکه کاری کنند، نشان دهند که مشغول کاری هستند. این چرندیات مدیریتی برای مدیران اعتبار و برای کارکنان شغل می‌تراشد، ولی باعث می‌شود که شفافیت گفتار از میان برود و سازمان از مسیر اصلی خود دور شود. این کتاب بیانی رسا و شیوا درباره ادبیات خاصی است که در سازمان‌های ما رواج پیداکرده، یعنی «چرندیات مدیریتی». زبانی که خاص مدیران است و هدف آن اعتبار بخشیدن به آنها و درواقع تهی کردن سازمان‌ها از معنای واقعی است.
نویسنده می‌گوید که بسیاری از سازمان‌ها بر اساس چرندیات، فعال هستند. آنها خود این گفتار را خلق، منتشر و مصرف می‌کنند. گاهی جواب می‌دهد چون برای کارمندان کار می‌تراشد. به آنها کمک می‌کند تا توجه‌ها را به خود جلب کرده و یا برای خود اعتبار دست‌وپا کنند، اما سازمان را قبضه کرده و شفافیت گفتار را از میان می‌برد.