آرتور میلر در سال 1949 با نمایشنامه مرگ فروشنده جایزه پولیتزر را از آن خود کرده. نمایشنامه فاجعه زندگی مردی است که به گفته نویسنده بر نیروهای زندگی نظارت و اختیاری ندارد. داستان تاملی بر زندگی انسان‌هایی است که تنها وقتی مطرح هستند که سود می‌رسانند و سپس در خلا رها می‌شوند. خانه او در حصار دیوارهای بلند آسمان‌خراش‌ها به زندانی می‌ماند که زندگی در آن جریان ندارد. ولی او به رغم از دست دادن تکیه‌گاه مادی زندگی‌اش می‌کوشد ثابت کند که وجود دارد و زندگی می‌کند. او به خاطراتش متوسل می‌شود و سعی می‌کند با مرور گذشته به چراهای زندگی‌اش پی ببرد. ولی بیشتر به رویا فرو می‌رود و بیهوده به دیگران دل می‌بندد. تضاد میان واقعیت و آرزوهای او بسیار است. تضادها به روشنی در صحنه‌های مختلف نمایشنامه نشان داده می‌شود.