دستیابی به رضایت خاطر و خشنودی، بدون گذر از رنج‌ها و ناملایمات زندگی ممکن نیست. اگر کسی طالب بالاترین میزان خشنودی و رضایت باشد، باید به همان میزان دشواری و ناخشنودی را نیز تجربه کرده باشد. به طور کلی، منشا عمیق‌ترین شادی‌های ما به طرز عجیبی به خاستگاه بزرگ‌ترین دردهایمان نزدیک است. پس فقط در صورتی می‌توانیم به چالش‌های زندگی غلبه کنیم که خودمان را برای سختی‌ها و مشکلات این مسیر آماده کرده باشیم.
با مطالعه‌ی کتاب‌های مختلف و بررسی آداب و رسوم اقوام گوناگون می‌توانیم تعصبات کورکورانه را پشت سر بگذاریم و به شناخت جنبه‌های متفاوت فرهنگی برسیم و بدانیم که ما انسان هستیم و هیچ‌یک از ویژگی‌های انسانی برای ما عجیب و شگفت‌آور نیست. درک و شناخت پریشانی‌ها و ناملایمات درونی، ما را یاری می‌کند تا براساس استدلال‌های منطقی به خوشبختی واقعی دست پیدا کنیم. هرچقدر هم که در فتح دریاهای پهناور و دنیای ناشناخته‌ها، جرات و جسارت داشته‌باشیم، تنها در صورتی ارزشمند خواهد بود که لذتی ماندگار ایجاد نماید. هدف فلسفه آن است که به ما بیاموزد چه زمانی می‌توانیم واقعیت را مطابق با خواسته‌های خود تغییر دهیم و چه زمانی باید واقعیت‌های غیرقابل تغییر را با آرامش بپذیریم.