شورانگیز فرخ

سقوط

بین خودمان بماند، بنابراین بردگی، آن هم ترجیحا با لبخند، اجتناب‌ناپذیر است. اما نباید به آن اعتراف کنیم. کسی که نمی‌تواند از داشتن برده خودداری کند، آیا بهتر نیست که آن‌ها را مردان آزاد بنامد؟ اول برای رعایت اصول اخلاقی و سپس برای اینکه برده‌ها نومید نشوند. واقعا ما این غرامت را به آن‌ها بدهکاریم، مگر نه؟ بدین‌ ترتیب، آن‌ها هم‌چنان لبخند می‌زنند و ما وجدانمان آرام است.