دکادانس (انحطاط) نهضتی ادبی است در فرانسه اواخر قرن نوزدهم که مشخصه آن عبارت است از اشتیاق به سبک گوتیک و وسواس پایان قرن در باب فساد، انحراف و مرگ.
دکادان‌ها تعبیر «انحطاط» را، که ابتدا برای حمله به آنها به کار گرفته بود، چون بیرق افتخار به سر گرفتند. داستان‌های کتاب حاضر (36 داستان از 14 نویسنده به انتخاب استفن رومر) در فاصله 1874 تا سال‌های اولیه قرن بیستم نوشته شده‌اند، و ملهم‌اند از آثار به ویژه بودلر و اویسمانس بر بستری از فلسفه شوپنهاور؛ و به لحاظ سیاسی واقع در دوره جمهوری سوم «تی‌یر»ها و نیز جمهوری‌خواهان بورژوا که متعاقب جنگ فرانسه-پروس (1870) و کمون پاریس (1871)، دوران اصلاح اجتماعی و تحول طبقۀ متوسط بود -دوره تلفن گراهام بل، لامپ ادیسون، واکسن پاستور، برج ایفل، ممنوعیت کار کودکان، قانونی کردن طلاق و جز آن. این داستان‌ها طیف گسترده‌ای را از ادبیات دون‌ژوانی گرفته تا داستان ارواح و وحشت‌های درونی روانی در بر می‌گیرند، گفتنی است که داستان‌ها از زبان اصلی فرانسه ترجمه شده‌اند.