سال‌هاست شیوه‌های تربیتی متفاوتی به والدین عرضه می‌شود که نتیجه مطلوبی در پی ندارند. تنبیه و پاداش، به کارگیری وقفه کوتاه، نمودارهای شکل‌دار برچسبی، نادیده گرفتن و... همگی تمرکزشان بر رفتار و شکل‌دهی آن است، نه پرورش انسان. این رویکردها مهارت‌های لازم برای زندگی را به کودک یاد نمی‌دهند یا پاسخی به نیازهای عاطفی پیچیده‌اش نیستند. مشکلات دوران کودکی خود والدین را هم اگر اضافه کنیم، قابل درک است که چرا بیش‌تر پدر مادرها احساس درماندگی و فرسودگی دارند یا فکر می‌کنند سررشته امور را از دست داده و نگران‌اند کودکانشان را درست بار نیاورند. دکتر بکی با سابقه طولانی فعالیت در حوزه روان‌شناسی بالینی، در «نیک‌سرشت» فلسفه والدگری خود را با راهکاری عملی مطرح کرده است تا بتوانید از وضعیت تردید و خودسرزنش‌گری دور شده و به اعتماد به نفس و رهبری مقتدرانه برسید.