در کنه وجودم مرگ و زندگی دوشادوش یکدیگرند.
هیچ‌یک برتر از دیگری نیست.
هرگاه از خودم غافل می‌شوم، زندگی به من نزدیک‌تر می‌شود.
و هرگاه در عمق وجودم تعمق می‌کنم، فقط مرگ را احساس می‌کنم.
چه اندکند آنان که جاودانگی را در مرگ می‌بینند.
و بی‌خردان هرگز یارای درک این اهریمن بی‌نقص را ندارند.