نیویورک تایمز درباره این داستان نوشت :«- این کتاب یک سرگرمی لذت‌بخش است.»
آبزرور نیز در ضمیمه بررسی کتاب خود نوشت :«- توصیف‌های این داستان از مکان‌های واقعی بسیار خوب نوشته شده‌اند. طرح داستان به قدری پیچیده است که حدس زدن پایان آن به آسانی امکان‌پذیر نیست.»
تایمز این کتاب را «بهترین اثر مک‌لین بعد از توپ‌های ناوارون» نامید و آن را «نمونه‌ای برجسته از جادوی نوشتاری نویسنده» دانست و یورکشر پست درباره‌اش نوشت:«کاروان کولیان با رازهای بی‌شمار، آدمکش‌های سبزه‌رو و چاقوهایی که تیغه‌شان زیر نور ماه می‌درخشد. آلیستر مک‌لین قصه‌گوی بزرگی است. تردید ندارم که این کتاب مدت‌ها در فهرست آثار پرفروش باقی خواهد ماند.»