بهداشت روانی را حالت سازگاری نسبتا خوب، احساس بهزیستی و شکوفایی توان و استعدادهای شخصی تعریف کرده‌اند. این اصطلاح عموما برای کسی به کار می‌رود که در سطح بالایی از سازگاری و انطباق رفتاری و عاطفی عمل می‌کند، نه کسی که صرفا بیمار نیست.
بهداشت روانی از پیشینه‌ای به قدمت تمدن انسان متمدن و تاریخچه‌ای کوتاه، به لحاظ علمی، برخوردار است. جلوگیری از بروز اختلالات روانی، تشخیص و درمان زودهنگام اختلال‌ها و کمک به معضلات و مشکلات ناشی از ابتلا به اختلال‌های روانی سه هدف عمده بهداشت روانی جامعه‌نگر می‌باشد.