«بخشی از کتاب فلسفه علم زیر سوال بردن فرضیاتی است که دانشمندان آن‌را مسلم می‌دانند. اما این تلقی غلط است که دانشمندان هرگز خودشان درباره مسائل فلسفی بحث نمی‌کنند. در واقعء از نظر تاریخی دانشمندان نقشی اساسی در توسعه فلسفه علم داشته‌اند. دکارتء نیوتن و انیشتین نمونه های برجسته ای از این موضوع هستند. هر کدام به سوالاتی در مورد چگونگی پیشرفت علم مانند: چه روش تحقیقی باید به کار رود و چه محدودیت‌هایی در دانش علمی وجود داردء عمیقا علاقه‌مند بوده‌اند. این سوالات هنوز هم در قلب فلسفه علم معاصر قرار دارد و بنابراینء مسائلی که از نگرانی‌های فیلسوفان علم به شمار می‌آیند مورد توجه جدی برخی از بزرگ‌ترین دانشمندان نیز قرار گرفته‌اند. گفته می‌شود که باید پذیرفت امروزه بسیاری از دانشمندان علاقه چندانی به فلسفه علم ندارند و درباره آن شناخت کمی دارند. گرچه این مایه تاسف استء امانشانه آن نیست که مسائل فلسفی دیگر مطرح نیستندء بلکه نتیجه‌ای از ماهیت تخصصی روزافزون علم و جدایی علوم طبیعی و علوم انسانی است که ویژگی بسیاری از آموزش‌های مدرن است....»