با آن که در زمان سی ساله بود، ولی به پیری زودرس دچار شده بود و شکسته‌تر از سنش نشان می‌داد. او زن زیبایی نبود، ولی قیافه جذابی داشت. او هرگز اسم واقعی‌اش را به کسی نگفت، اما در میان صحبت‌هایش به زبان آلمانی، دانشجویان به نام او که فرافریدا بود، پی برده بودند. وقتی از او پرسیدم که به چه دلیل خود را به دور از وطن زیبای‌مان با آن سواحل زیبا با چنین دنیایی مغایر با عقاید و افکارش وفق داده است، تنها با دلخوری پاسخ داد: «چون دوست دارم همیشه در خواب زندگی کنم.»