بسیاری از منتقدان، سونات اشباح را از مهیج‌ترین نمایشنامه‌های مدرن جهان دانسته‌اند، نمایشنامهای یکپارچه و متحد، متشکل از یک مخلوط همگن از ماده و ذهن انسان. استریندبرگ در این نمایشنامه به دنبال تصویر کردن دنیای رویاها بود، جایی که روح‌ها و انسان‌ها در کنار هم در منظر چشم تماشاگر نفس می‌کشند و از هم تاثیر می‌گیرند؛ اما در این جهان رویایی هزار رنگ، تنها واقعیت و حقیقت ممکن، مرگ است. وقتی همه پرده‌ها فرو می‌افتد و دیگر چیزی برای عیان کردن و رسوا شدن باقی نمی‌ماند، مرگ تنها پناه و پناهگاه آدم‌های جهان نمایشی استریندبرگ است، مرگی که خود رهایی دل‌پذیر است...