مادرم بهترین دوستم بود و با وخامت اختلال آلزایمر او، آن صمیمیت و نزدیکی جای خود را به نفرت داد. زیرا درک کاملی از آنچه که بر او می‌گذشت نداشتم. در مراحل میانی و نهایی بیماری، درک احتیاجات مادر آسان‌تر بود. از آن‌جایی که پدرم خود را عاشقانه وقف پرستاری از مادر کرده بود، مراقبت از پدر و از همه مهم‌تر، پیدا کردن بهترین روش جهت حمایت از هر دوی آنها را ضروری می‌دانستم. این بود که آگاهی بیشتری در مورد بیماری مادرم می‌داشتم و این تاسف مرا بر آن داشت که خانواده‌هایی را که موقعیت و وضعیت مشابه دارند به وسیله این کتاب یاری کنم. آرزویمن
ممکن است خواندن این کتاب شما را به گریستن وا دارد. ممکن است آنچه که با بیماری دمانس همراه است، شما را بترساند. یگانه امید من و همه کسانی که در انجام این پروژه مرا یاری نمودند آن است که خانواده‌ها اشتباهات و موفقیت‌های ما را در نظرات و توصیه‌ها و تجارب مطرح شده در این کتاب شما را در این آزمون و طی کردن این دوران دشوار کمک کند و پشتیبانی باشد تا کمتر احساس تنهایی نمایید.