(( فقط خدا می‌داند که در فاصله مرگ ارادی و آن امیدی که جوانی را به سوی پاریس می‌خواند... چه نومیدی‌ها و فریادهای فروخورده، چه اقدامات بی‌فایده و چه شاهکارهای در نطفه مرده با هم تصادم می‌کنند.))
چرم ساغری نام طلسمی است که رافائل مستعد و نیک‌سرشت، اما نومید و درهم شکسته، به آن دل می‌بندد تا مگر این نماد قدرت، این نیروی فوق طبیعی، راهی بر وی بگشاید.
... و فردا چون زوالی محتوم او را فرا می‌گیرد.