در فاصله‌ها، هایدی مایبام با رجوع به دنیای فلسفه، روان‌شناسی و ادبیات نشان می‌دهد که برخلاف تصور معمولمان، همدلی به تعصب و جهت‌گیری دامن نمی‌زند، بلکه اتفاقاً سبب می‌شود در مواجهه‌مان با جهان و دیگران بی‌طرف‌تر و منصف‌تر باشیم.
مسئله این است که ما اساساً دنیا را بی‌طرفانه و عینی نمی‌بینیم. جهان امتداد منافع، قابلیت‌ها، دل‌بستگی‌ها و روابط ماست و نگاهمان به آن تابع جایگاه و موقعیتمان در آن است. به این می‌گویند دیدگاه و اینکه چه چیزی برایمان اهمیت دارد و وقایع را چطور تعبیر می‌‌کنیم وابسته به همین زاویه‌دید است. دیدگاه‌ها با وجود منحصربه‌فرد بودنشان همگی شباهت‌ها و اشتراکاتی دارند و به گفتۀ مایبام، با بهره‌گیری از قدرت تخیل می‌توانیم در تاروپود علایق، توانایی‌ها و روابط دیگران جای‌گیر شویم، دنیا را از آنجا ببینیم و به این ترتیب به شیوه‌ای تازه برای ارزشیابی و تفسیر تجربیاتمان برسیم. این کار فهم و درک ما از دیگران و جهان اطرافمان را بسط می‌دهد و درعین‌حال کمک می‌کند تصویری جامع‌تر و واقعی‌تر از هویت و شخصیت خودمان داشته باشیم.
مایبام با رویکردی تجربی و بینارشته‌ای چشم‌اندازی تازه پیش‌رویمان می‌گذارد و نشان می‌دهد اتخاذ دیدگاه دیگران واقعا چه معنایی دارد و همدلی چطور می‌تواند به‌جای تقابل با بی‌طرفی، مبنا و پشتوانه آن باشد.
هایدی مایبام فیلسوف و استاد فلسفۀ دانشگاه باسک کانتری و دانشگاه سینسیناتی است. او در نوشته‌هایش اغلب به مفاهیمی همچون همدلی، شرم و مسئولیت‌پذیری می‌پردازد. «مبانی فلسفۀ همدلی» و «همدلی و اخلاقیات» از دیگر آثار او هستند.