اصل‌گرایی فراتر از راهبردهای مدیریت زمان یا تکنیک‌های بهره‌وری بیش‌تر است. روش بایسته‌گرا به معنای زندگی آگاهانه است، نه بر پایه آن‌چه پیش‌فرض ماست. فرد بایسته‌گرا به‌جای این‌که تصمیم‌های واکنشی بگیرد، آگاهانه موارد اندک‌شمار حیاتی را از موارد پرشمار کم‌اهمیت متمایز می‌کند، آن‌چه را غیرضروری است حذف می‌کند و سپس موانع را از میان برمی‌دارد تا کارهای اساسی و ضروری مسیری هموار داشته باشند. به‌عبارت دیگر، اصل‌گرایی رویکردی منضبط و سامانمند برای تعیین بیشینه خدمت و تلاش‌مان و سپس اجرای تقریباً بی‌زحمت آن‌هاست.
این روش وادارمان می‌کند با دقت بیش‌تر و با تعیین معیارهای دقیق‌تر آن‌چه را بایسته است انتخاب کنیم و با برنامه‌ریزی به دنبال کارهای کم‌تری باشیم که به ما قدرت می‌دهند کنترل انتخاب‌های‌مان را در دست بگیریم و تصمیم بگیریم زمان و انرژی ارزشمندمان را صرف چه چیزی کنیم و اجازه ندهیم دیگران برای‌مان تصمیم بگیرند.